جدول جو
جدول جو

معنی حسین عیانی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین عیانی
(حُ سَ نِ عَ)
ابن قاسم بن علی عیانی ملقب به مهدی لدین الله از ائمۀ زیدیان یمن و ساکن صنعاء بود. در 384 هجری قمری 994/ میلادی متولد و در جنگی در بون (در شمال صنعاء) در 404 هجری قمری 1013/ میلادی درگذشت. او راست: ’التحدی للعلماء و الجهال’ و ’تفسیر غریب القرآن’. (معجم المؤلفین از اعلام زرکلی چ 2 ج 2 ص 274) (هدیه العارفین ج 1 ص 307) (ذریعه ج 4 ص 486)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

حسین عیثان
(حُ سَ نِ عَ)
ابن محمد بن علی بن ابراهیم عیثان بحرینی اخباری فقیه. متوفی 1240 هجری قمری 1825/ میلادی او راست: النجوم الزاهره و ارجوزه در اجتهاد. (اعلام الشیعۀ قرن سیزدهم هجری ص 423) (ذریعه) (اعیان الشیعه ج 27 ص 214)
لغت نامه دهخدا
حسن عفانی
(حَ سَ نِ عَفْفا)
ابن عبدالله عثمانی مصری. او راست: ’تذکرهالانام به من تولی مصر فی الاسلام’ که در 965 هجری قمری نگاشته است. (هدیهالعارفین ج 1 ص 210) (کشف الظنون)
لغت نامه دهخدا
حسن عمانی
(عُ)
حسن بن علی بن سعید عمانی، مکنی به ابومحمد. وی مقری بود و پس از سال 500 ه. ق. ساکن مصر گشت. او راست: 1- المرشد. 2- الوقف و الابتداء. (از معجم المؤلفین از طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 223)
ابن علی بن ابوعقیل محمد شیعی امامی. درگذشتۀ 167 هجری قمری او راست: کتاب ’الکروالفر’، ’التمسک بحبل الرسول’. (روضات ص 167 و 168) (هدیهالعارفین ج 1 ص 265)
لغت نامه دهخدا
حسین یمنی
(حُ سَ نِ یَ مَ)
ابن عبدالرحمان بن محمد بن عبدالله. قاضی جزیره بود و به دمشق سکونت گزید و در 676 هجری قمری / 1277 میلادی زنده بود. او راست: المقترح فی المصطلح. (معجم المؤلفین از بروکلمان پیوست ج 1 ص 509)
ابن عبدالرحمان بن محمد معروف به ابن اهدل و ملقب به بدرالدین. متوفی در 855 هجری قمری او راست: الاشاره الوجیزه و مختصر روض الریاحین به نام مطرب السامعین و جز آنها. (هدیه العارفین ج 1 ص 315)
ابن علی زیدی شیعی. او راست: ’الایضاح و البیان’ و ’قادحه زناد الفطن’ که در1282 هجری قمری / 1865 میلادی تألیف کرده است. (هدیه العارفین ج 1 ص 329) (ایضاح المکنون) (معجم المؤلفین)
لغت نامه دهخدا
حسین عونی
(حُ سَ نِ عَ)
ابن عبدالله شمّری بن محمد بن احمد از ادبای عراق بود. نیاکانش ساکن کردستان بوده و پدرش به بغداد آمده وی در آنجا متولدگردید و مدتی قاضی نجف بود و در اعظمیۀ بغداد در سن شست سالگی درگذشت. تألیفهایی در معانی و بیان و منطق دارد. (اعلام زرکلی ج 2 ص 273) (معجم المؤلفین)
لغت نامه دهخدا
حسین خانی
(حُ سَ)
دهی است از دهستان کاکاوند بخش دلفان شهرستان خرم آباد. واقع در 54هزارگزی شمال باختری نورآباد و 22هزارگزی باختر راه خرم آباد به کرمانشاه. ناحیه ای است تپه ماهور. سردسیر مالاریایی. دارای 120 تن سکنه میباشد. فارسی و لری زبانند. محصولات آنجا غلات، لبنیات. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. و راه مالرو است. ساکنین از طایفه غیب غلام بوده برای تعلیف احشام زمستان به قشلاق میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
لغت نامه دهخدا
حسین تبانی
(تَ)
حسین بن احمد بن علی بن محمدالتبانی مکنی به ابوعبدالله. وی از ابوالفتح احمد بن الحسن بن سهل... البصری الواعظ و ابوالحسن علی بن احمد بن عبدالرحمن العزال و ابومحمد بن السقا و غیرهم حدیث کرد و از وی ابوالبرکات ابراهیم بن محمد بن خلف الحماری روایت کرده است. (انساب سمعانی ورق 103 الف)
لغت نامه دهخدا
حسین عباسی
(حُ سَ نِ عَبْ با)
ابن محمد نبهانی حلبی حنفی کتابشناس. متوفی به حلب در 1095 هجری قمری 1674/ میلادی او راست: ’الجامع للاثار’ در فهرست کتب و کتاب شناسی. (معجم المؤلفین از هدیه العارفین ج 1 ص 323)
ابن علی عباس معروف به سافون. حاکم کوکبان در سدۀ دوازدهم هجری بود چند ارجوزه در علم کلام داشت. (معجم المؤلفین از نشر العرف ج 1 ص 586)
لغت نامه دهخدا
حسین عبالی
(حُ سَ نِ عُ)
ابن علی بن صلاح بن محمد بن احمد عبالی حسنی. در حصن الظفیر در محرم 1080 هجری قمری / 1669 میلادی درگذشت. مؤلفاتی دارد. (معجم المؤلفین از ملحق بدر الطالع ص 87)
لغت نامه دهخدا
حسین عشاری
(حُسَ نِ عَشْ شا)
ابن علی بن حسن بن محمد بن فارس عشاری بغدادی شافعی ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوعبدالله فقیه اصولی. قاضی بصره بود. در 1150 هجری قمری 1737/ میلادی متولد و در بصره به سال 1194 هجری قمری 1780/ میلادی درگذشت. او راست: الابحاث الرفیعه فی الرد علی الشیعه و دیوان شعر و جز آن. (معجم المؤلفین از اعلام زرکلی) (هدیه العارفین ج 1 ص 328) (الکشاف اسعد طلس)
لغت نامه دهخدا
حسین عیناتی
(حُ سَ نِ عَ)
ابن حسن بن یونس بن محمد عاملی عیناتی شیعی معروف به ابن حسام ظهیرالدین، معاصر شیخ حر عاملی بود و در 1110 هجری قمری درگذشت. او راست: منتخب الاخبار المعتبره. (هدیه العارفین ج 1 ص 324 و 325) (ایضاح المکنون) (ذریعه ج 5 ص 239 و ج 2 ص 89)
لغت نامه دهخدا
حسین جیانی
(حُ سَ نِ جَیْ یا)
ابن محمد بن احمد غسانی اندلسی جیانی مکنی به ابوعلی نسابۀ حافظ لغوی شاعر. درمحرم 427 هجری قمری 1035/ میلادی متولد شد و در 12 شعبان 498 هجری قمری 1105/ میلادی درگذشته است. او راست: تقیید المهمل و تمییز المشکل’. (معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 12 ص 34) (الوافی بالوفیات ج 11 ص 105) (وفیات الاعیان ج 1 ص 198) (بدایۀ ابن کثیر ج 12 ص 165) (تذکره الحفاظ ج 4 ص 30) (شذرات الذهب ج 3 ص 408 و 231) (مرآت الجنان ج 3 ص 46) (کشف الظنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 311)
ابن عبدالله بن عبدالعزیز بن محمد جیانی فهری غرناطی بلنسی حافظ معروف به ابن ناظر. رجوع به حسین غرناطی شود
لغت نامه دهخدا
حسین قاینی
(حُ سَ نِ یِ)
حاکم ترشیز قهستان بود و دعوت حسن صباح پذیرفت و جمعی کثیر با وی هم داستان شدند. رجوع به تاریخ گزیده ص 518 و 519 و حبیب السیر شود
لغت نامه دهخدا
حسین قبانی
(حُ سَ نِ قَبْ با)
ابن محمد بن زیاد نیشابوری مکنی به ابوعلی قبانی محدث و مورخ. متولد در خراسان در سال دویست وده و اندی و متوفی در 289 هجری قمری / 902 میلادی سفرها کرد و حدیثها شنید و گفت، و مسندی نگاشت. (معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 9 ص 18) (الوافی بالوفیات ج 11 ص 111) (تهذیب التهذیب) (تذکره الحفاظ) (شذرات الذهب) (مرآت الجنان) (هدیه العارفین ج 1 ص 304). و در برخی موارد قبائی آمده است. و رجوع به ابوعلی حسینی شود
ابن علی منجم. او راست: ’اوضح الدلائل’ در علم هیئت. و در 952 هجری قمری 1545/ میلادی درگذشته است. (ایضاح المکنون ج 1ص 150) (معجم المؤلفین) (هدیه العارفین ج 1 ص 318)
لغت نامه دهخدا
حسین زیدانی
(حُسَ نِ زَ)
ابن محمود بن حسن زیدانی ملقب به مظهرالدین محدث است و در 727 هجری قمری 1327/ میلادی درگذشت. او راست: ’المفاتیح فی حل مشکلات المصابیح’. (کشف الظنون) (معجم المؤلفین) (هدیه العارفین ج 1 ص 314). محدّث در اصطلاح علم حدیث، به شخصی گفته می شود که احادیث پیامبر اسلام (ص) را روایت، حفظ، بررسی و نقل می کند. این فرد معمولاً با دقت فراوان، سلسله اسناد را بررسی می کند تا از صحت روایت اطمینان حاصل شود. محدثان نقش بسیار مهمی در ثبت و حفظ سنت نبوی ایفا کرده اند و بدون تلاش های آنان، منابع اصلی دین اسلام دچار تحریف می شد.
لغت نامه دهخدا
حسین صیادی
(حُ سَ نِ صَیْ یا)
ابن عبدالعلام بن عبدالله رفاعی ربعی صوفی محدث مقری. در ربع از قرای بصره در نیمۀ شعبان 1096 هجری قمری 1685/ میلادی متولد شده و به بغداد شدو 1146 هجری قمری 1733/ میلادی درگذشت. او راست: الاتقان فی تجویدالقرآن. (معجم المؤلفین از تنویر الابصار)
لغت نامه دهخدا
حسین کیالی
(حُ سَ نِ کَیْ یا)
ابن محمد بن علی کیالی (میکالی) ملقب به شهاب الدین فقیه بود. او راست: العمده در دعا. وی در 610 هجری قمری 1213/ میلادی میزیست. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج 27 ص 215)
لغت نامه دهخدا
حسین ناینی
(حُ سَ نِ یِ)
میرزا محمد... فقیه اصولی حکیم ادیب، از مراجع تقلید شیعه و شاگرد مکتب آخوند محمد کاظم خراسانی و آزادیخواه ومشروطه طلب در نجف بود. در نایین در 1273 هجری قمری / 1857 میلادی متولد شد و در نجف در 26 جمادی الاولی 1355 هجری قمری 1936/ میلادی درگذشت. غیر از کتب فقهی کتابی در لزوم مشروطیت به نام ’تنبیه الامه’ دارد. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه) (ذریعه ج 4 ص 440 و ج 11 ص 150)
لغت نامه دهخدا
حسین حرانی
(حُ سَ نِ حَرْ را)
ابن محمد بن ابی معشر مودود سلمی جزری مکنی به ابوعروبه محدث مورخ. متولد پس از 320 هجری قمری 835/ میلادی و متوفی در 318 هجری قمری 930/ میلادی او راست: تاریخ الجزیرتین و جز آن. (معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 9 ص 272) (فهرست ابن الندیم ص 230) (تذکره الحفاظ ذهبی ج 2 ص 304) (کشف الظنون) (فهرست ظاهریه) (ایضاح المکنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 305)
لغت نامه دهخدا
حسین خیاری
(حُ سَ نِ)
ابن ابی بکر. محدث است. در تاریخ اسلام، محدث به عنوان فردی شناخته می شود که تلاش دارد تا سنت پیامبر اسلام را بدون هیچگونه تغییر یا تحریف، به نسل های بعدی منتقل کند. این افراد در جوامع علمی و دینی، از مقام والایی برخوردار بودند. مهم ترین ویژگی محدثان دقت در انتقال احادیث صحیح است، چرا که حفظ دقت در نقل، به ویژه در دوران هایی که دشمنان اسلام در حال تحریف آن بودند، امری ضروری بود.
لغت نامه دهخدا
حسین دجانی
(حُ سَ نِ دَ)
ابن سلیم بن سلامه بن سلمان بن عوض بن داود بن سلمان دجانی شاعر (1202- 1274 هجری قمری / 1818- 1888 میلادی). عرب و مفتی یافا بود و در مکه درگذشت. وی تألیفاتی دارد. (معجم المؤلفین از ایضاح المکنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 330)
لغت نامه دهخدا
حسن عینی
(حَ سَ نِ عَ)
ابن حسن بن عبدالله عینتابی، متخلص به عینی. مدرس ادب فارسی در استانبول (1180- 1253 هجری قمری). دیوان شعر و ساقینامۀ ترکی و چند منظومۀ دیگر دارد. (هدیهالعارفین ج 1 ص 301)
لغت نامه دهخدا